موفقترین خلبان لوفت وافه و جنگ جهانی دوم

موفقترین خلبان لوفت وافه و جنگ جهانی دوم

اریش هارتمن

متولد 19 آوریل 1922 ، مرگ 20 سپتامبر 1993
او در سال 1922 و در شهر ویسچ در ایالت بادن ورتمبرگ متولد شد. پدرش در جنگ اول به عنوان پزشک حضور داشت. او در اکتبر 1940 و در سن 18 سالگی به نیروی هوائی آلمان ملحق شد و در اکتبر 1942 به عنوان خلبان شکاری فارغ التحصیل شد و به واحد JG52 پیوست و تا آخر جنگ در این واحد باقی ماند.
او در اولین ماموریت خود به همراه لیدر گروه خود موسوم به راسمن وقتی با هواپیمای دشمن مواجه شد، بدون اینکه به فاصله مجاز برای شلیک (صد متری هواپیمای دشمن) برسد اقدام به شلیک نمود و تمام گلوله های خود را مصرف نمود و با خوش شانسی زنده ماند اما هنگام بازگشت سوخت هواپیمای او تمام شد و به عنوان مجازات مجبور شد سه روز با کارگران مکانیک کارگری نماید اما در دومین ماموریت خود موفق به کسب اولین پیروزی شد و یک هواپیمای استورموویک روسی را سرنگون نمود.
در شش ماه اول سال 1943 او 17 پیروزی بدست آورد و موفق شد در جولای 1943 ، 23 پیروزی کسب نماید. همچنین در آگوست 1943 ، 48 پیروزی هوائی و در اکتبر همان سال 32 پیروزی هوائی بدست آورد. در پایان سپتامبر هارتمن موفق شد صدمین پیروزی هوائی را کسب نماید. مهارت او موجب شد خلبانان روسی به او لقب هیولای سیاه را بدهند. روش او در نبردهای هوائی نزدیک شدن بیش از اندازه به هواپیمای دشمن بود بگونه ای که تمام شیشه هواپیمای او را هواپیمای دشمن می پوشاند. این موضوع موفقیت او را در شلیک تضمین می کرد. او کمتر ریسک میکرد و در بسیاری از مواقع از صحنه نبرد میگریخت زیرا اعتقاد داشت کسب پیروزی نباید منجر به از دست دادن زندگی شود.
وی تا پایان جنگ ویژگی تهاجمی و خونسردی خود را حفظ کرد. او در طول جنگ 14 بار فرود اضطراری نمود اما در هیچ یک از آنها آسیب ندید. وی موفق شد درجه کاپیتانی و سپس بالاترین نشان آلمان یعنی صلیب شوالیه را از دست شخص پیشوای آلمان، یعنی هیتلر دریافت نماید. او در آخرین روز جنگ در 8 ماه می پس از آنکه موفق شد یک شکاری روس را سرنگون کند پس از فرود در فرودگاهی در کشور چکسلواکی متوجه شد که فرودگاه توسط نیروهای لشگر 90 پیاده نظام ارتش آمریکا محاصره شده است او پس از دستگیری توسط آمریکائیها بر اساس معاهده یالتا به روسها تحویل گردید و در حالی که 23 سال بیشتر نداشت به اسارت روسها در آمد او در مورد کشتن 780 شهروند روس در شهر بریانسک و نیز بمب باران کارخانه نان در 23 ماه می 1943 جنایتکار جنگی شناخته شد و محکوم به تحمل 25 سال حبس با اعمال شاقه شد اما این رای را نپذیرفت و به آن اعتراض کرد.
او در دوران اسارت هرگز به کارهای خود اعتراف نکرد و هیچگونه اطلاعاتی درباره افسران مافوق خود به روسها نداد و به همین دلیل بارها مورد بازجوئی و شکنجه قرار گرفت. همچنین هارتمن در دوران اسارت رفتار ناشایستی از خود نشان می داد و این مسئله منجر به حبس انفرادی او میشد. این قبیل امور از او یک زندانی عصبی و فاقد تعادل روحی ساخته بود. این وضعیت باعث شورش اسرای آلمانی برای آزادی وی گردید که این شورش با شکست مواجه گردید مدتی بعد هارتمن یک شکایت نامه تنظیم نمود و در آن خواستار یک وکیل و امکان دادگاهی مجدد را نمود اما این خواسته او رد شد و او به اردوگاهی دیگر به نام نووچرکاسک منتقل شد.
او 5 ماه در این اردوگاه در زندان انفرادی بسر برد اما توانست موافقت مسئولین روسیه را با انجام یک دادگاهی دیگر جلب نماید ولی این دادگاه نیز با توجه به سابقه جنگی هارتمن او را جنایتکار جنگی تشخیص داد. یکبار دیگر روسها برای درهم شکستن روحیه هارتمن، او را به زندان دیاتراکا در کوه های اورال منتقل نمودند. در سال 1955 مادر هارتمن نامه ای برای کنراد ادنائر صدر اعظم آلمان غربی نوشت و از او خواست که راهی برای آزادی فرزندش بیابد. مدتی بعد توافقی بین دو کشور صورت گرفت که بر اساس آن 16 هزار اسیر آلمانی آزاد میشدند و هارتمن نیز در میان آخرین گروه از این زندانیان بود و در سال 1955 آزاد شد.
او در حالی آزاد شد که پسر او به نام اریش پیتر در سال 1945 و پس از اسارت پدرش بدنیا آمد و سه سال بعد بر اثر بیماری درگذشت بدون اینکه هارتمن موفق به دیدن او شود. هارتمن در سال 1956 به نیروی هوائی آلمان غربی پیوست. او همیشه می گفت که در طول 1.400 ماموریت و 352 پیروزی، بزرگترین افتخار من این است که حتی یک قطعه از هواپیمای من به دست دشمن نیفتاده است. او پر افتخار ترین خلبان جنگ دوم جهانی و صاحب بالاترین رکورد در تاریخ هوانوردی جهان است. اریش هارتمن در سن 73 سالگی در 20 سپتامبر سال 1993 پس از آنکه شاهد اتحاد مجدد دو آلمان شد (که رویای هر آلمانی میهن پرستی بود)، درگذشت.

فیسبوک فارسی: اســــلحـــه های بـــرتــــر